ήχος καλοκαιρινής βροχής. το φως ατάραχο, ανάμεσα στη ροή των νερών. η μυρωδιά από χώμα με ταξιδεύει ακόμα, είναι η αγνότητα και η αλήθεια της που χαράζουν πορεία στις σκέψεις μου. χοντρές οι φουσκάλες νερού στο έδαφος, παίζουν σαν μικρά παιδιά στο νερό. τυχαίες στιγμές, αβιάστες κουβέντες, ήρεμη διαδρομή, ο χρόνος κυλάει νωχελικός. τι άδοξα γεννιέται και χάνετε η αλήθεια;
δικαιώθηκαν οι άλλοι. μας λογάριασαν μικρούς. δεν μας δίνει σημασία ούτε η βροχή. ξέχασες την ανάσα της σελήνης. θόλωσε στο βλέμμα σου το σ’ αγαπώ. στέγνωσε το φιλί στα όνειρα σου. πάντοτε θα νοσταλγείς αυτό για το οποίο δεν τόλμησε να αρθρώσεις μιλιά . που είναι εκείνες οι νύχτες; πότε θα κεράσουμε νότες στο γιαλό; οι φωνές μας μουδιασμένες προβάλουν δειλές. μη με κοιτάς, δεν έχω τι να πω. μη μου μιλάς, τη γλώσσα μου δεν έμαθα να λύνω. πρόσφυγας εγώ, ντόπια η σιωπή, με καλοδέχτηκε και λέω να τη τιμήσω...
Σχόλια
πόσο πολύ μ αγγίζουν αυτές οι λίγες λέξεις !!!!!!!!!
Απίστευτη και η ηχητική επιλογή σου που έντυσε αυτο τον στίχο!!!
Ευχαριστούμε !!!! Συνέχισε να μας ταξιδεύσεις και να χαμογελάς πάντα με την καρδιά σου :-)