οδοιπορικα

ήχος καλοκαιρινής βροχής. το φως ατάραχο, ανάμεσα στη ροή των νερών. η μυρωδιά από χώμα με ταξιδεύει ακόμα, είναι η αγνότητα και η αλήθεια της που χαράζουν πορεία στις σκέψεις μου. χοντρές οι φουσκάλες νερού στο έδαφος, παίζουν σαν μικρά παιδιά στο νερό. τυχαίες στιγμές, αβιάστες κουβέντες, ήρεμη διαδρομή, ο χρόνος κυλάει νωχελικός. τι άδοξα γεννιέται και χάνετε η αλήθεια;