αγαπάω την άνοιξη. όμως κι αυτή η απουσία της είναι μοναδικά λυτρωτική. έτσι που κρύβετε μας αφήνει να χαρούμε το μαύρο κι όλες τις αποχρώσεις του γκρι. αγαπούσα από μικρός το φως, σ’ αυτές του τις συχνότητες. εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, άσπρο - μαύρο. θα οφείλετε κι αυτή η δυσλειτουργία στα μάτια. όπως και να χει, είτε με γκρι, είτε με χρώμα πολύ, η άνοιξη πάντοτε έχει κάτι να σου χαρίσει. αυτό που αδυνατεί ο κόσμος όλος.
θολή σιωπή . το βλέμμα αφηρημένο . αντάμωμα ξένο σε ουρανό γαλανό . υγρό στοιχείο . στάσιμο χρόνια . φιγούρες ενώνει, σκορπά το σφυγμό . ατέλειωτες ώρες . σε λίγα λεπτά . μετρούνε οι μέρες, τα μάτια σκυφτά . όραση λαβωμένη και η ακοή φυλακή . στο άγγιγμα αρνούνται να δώσουν πνοή . άλμα στο χρόνο . τόποι αλλοτινοί . οι θύμησες νότες ηχούν μια στιγμή ...
Σχόλια