ώρες χωρίζουν την φυγή σε μέρη ξέμακρα. τίποτε πίσω δεν δακρύζει όσο κι αν φεύγεις. μονάχα εσύ παραμιλάς με λόγια ανώριμα και περιμένεις του αγέρες να ημερέψεις. μια βαλίτσα και στην τσάντα τ’ απαραίτητα. άγχος του αγνώστου, μια πλημμύρα ερωτήσεις. αναμονή πριν να χαράξει το ξημέρωμα, κάποιας ζεστής, ημέρα του αυγούστου...
δικαιώθηκαν οι άλλοι. μας λογάριασαν μικρούς. δεν μας δίνει σημασία ούτε η βροχή. ξέχασες την ανάσα της σελήνης. θόλωσε στο βλέμμα σου το σ’ αγαπώ. στέγνωσε το φιλί στα όνειρα σου. πάντοτε θα νοσταλγείς αυτό για το οποίο δεν τόλμησε να αρθρώσεις μιλιά . που είναι εκείνες οι νύχτες; πότε θα κεράσουμε νότες στο γιαλό; οι φωνές μας μουδιασμένες προβάλουν δειλές. μη με κοιτάς, δεν έχω τι να πω. μη μου μιλάς, τη γλώσσα μου δεν έμαθα να λύνω. πρόσφυγας εγώ, ντόπια η σιωπή, με καλοδέχτηκε και λέω να τη τιμήσω...
Σχόλια