Κινήσεις κυνικού εγωισμού. Εμείς εδώ, εσύ μόνος. - Θέλει ταλέντο τελικά να βρίσκεις ανθρώπους. - Κάποιες στιγμές η κιθάρα μου μοιάζει με δήμιο. Δεμένη ψυχή. Λεπίδες χορδές περιμένουν να πέσει το σήμα. Κάποιοι πιο πέρα, ανάσες δεσμεύουν να λεν πως υπάρχουν. Αρέσκονται να νιώθουν πως σε προστάζουν. Μετράω. Αρχίζω απ’ το ένα. Η μέρα χαράζει. Το αύριο είναι εδώ. Το πάλι ζυγώνει, είναι φόβος. Μια μάσκα! Αυτή θα με σώσει. Τα δάκρυα να κρύψει, πλημμύρες σαν ορίζουν εντός μου. Μα πάλι στο τέλος συνήθεια στοιχειωμένη η φράση «αντίο! τα λέμε…»...γιατί όμως;
θολή σιωπή . το βλέμμα αφηρημένο . αντάμωμα ξένο σε ουρανό γαλανό . υγρό στοιχείο . στάσιμο χρόνια . φιγούρες ενώνει, σκορπά το σφυγμό . ατέλειωτες ώρες . σε λίγα λεπτά . μετρούνε οι μέρες, τα μάτια σκυφτά . όραση λαβωμένη και η ακοή φυλακή . στο άγγιγμα αρνούνται να δώσουν πνοή . άλμα στο χρόνο . τόποι αλλοτινοί . οι θύμησες νότες ηχούν μια στιγμή ...
Σχόλια
Τόσο συμπικνωμένος που κάθε ανάγνωση του με ταξιδεύει σε καινούριους δρόμους.
καλό σου ταξίδι ως τον επόμενο στίχο που θα μας χαρίσεις.
καλό μας ταξίδι..και ν' ανταμώνουμε!