γεννιέσαι δειλός και μόνος. ζεις ρομαντικά την μοναξιά σου και συνηθίζεις να μετριάζεις τον αυθορμητισμό σου με μουδιασμένες κινήσεις, λέξεις, φωνές.
τώρα τέλος.
τώρα τέλος.
δικαιώθηκαν οι άλλοι. μας λογάριασαν μικρούς. δεν μας δίνει σημασία ούτε η βροχή. ξέχασες την ανάσα της σελήνης. θόλωσε στο βλέμμα σου το σ’ αγαπώ. στέγνωσε το φιλί στα όνειρα σου. πάντοτε θα νοσταλγείς αυτό για το οποίο δεν τόλμησε να αρθρώσεις μιλιά . που είναι εκείνες οι νύχτες; πότε θα κεράσουμε νότες στο γιαλό; οι φωνές μας μουδιασμένες προβάλουν δειλές. μη με κοιτάς, δεν έχω τι να πω. μη μου μιλάς, τη γλώσσα μου δεν έμαθα να λύνω. πρόσφυγας εγώ, ντόπια η σιωπή, με καλοδέχτηκε και λέω να τη τιμήσω...
Σχόλια
Να ρωτήσο απο που είναι τραβηγμένο ?
και τώρα το σχόλιο που θα έπρεπε να έχω γράψει απο την αρχή...
ο μονόλογος σου φίλε είναι πολύ δυνατός !!!
απλός Λιτός και μεστός !!!
:)
ειλικρινά και βαθιά!
..αναμένουμε κι εμείς νέες δημοσιεύσεις προς τροφή και ανάγνωση.
έχει κι άλλα ρίξε μια ματιά.. :)