καλοκαιρινή αίσθηση. επιτέλους κι εδώ. είδα το μπλε πλάι στο λευκό. το σύννεφο μόνο. τον ουρανό ανοιχτό. δρόμος ανοιχτός. ίσα να γλαρώσεις κι έφτασες. δώρο ένας στίχος. οικείος. «..χάνεσαι με το δείλι». ψελλίζω σαν τότε, πλάι στα τοίχοι. ζωντανεύει τώρα, αφημένος στην δύση. 12 και 1 οι μήνες. όσα τα δάχτυλα το μετά. προορισμοί ορόσημα. άπνοια. πάμε καλά.
δικαιώθηκαν οι άλλοι. μας λογάριασαν μικρούς. δεν μας δίνει σημασία ούτε η βροχή. ξέχασες την ανάσα της σελήνης. θόλωσε στο βλέμμα σου το σ’ αγαπώ. στέγνωσε το φιλί στα όνειρα σου. πάντοτε θα νοσταλγείς αυτό για το οποίο δεν τόλμησε να αρθρώσεις μιλιά . που είναι εκείνες οι νύχτες; πότε θα κεράσουμε νότες στο γιαλό; οι φωνές μας μουδιασμένες προβάλουν δειλές. μη με κοιτάς, δεν έχω τι να πω. μη μου μιλάς, τη γλώσσα μου δεν έμαθα να λύνω. πρόσφυγας εγώ, ντόπια η σιωπή, με καλοδέχτηκε και λέω να τη τιμήσω...
Σχόλια